"Biz mutlu bir aileyiz"
"Görmemişin oğlu olmuş"derler ya hani şu an ki durumum aynen bu şekilde. Yeğenimi görebilme umuduyla kendimi kaybetmiş durumdayım.
Annem ve babamın ilk torunu..
Abim ve benim ilk yeğen heyecanımız.
(aynı bana benziyor:))
Son günlerimizi ha doğdu ha doğacak diyerek geçirdik. Heyecanlı bekleyiş sonunda bitti ve "Ahmet Efe" dünyaya geldi.
Bu işin mutlu ve heyecanlı kısmı..
Bir de bunun gurbet kısmı var ki; boğazlar düğümleniyor..
Canım ablamın ilk "ANNELİK" heyecanında, yanında olamamak üzgün hissettirse de, onun mutlu ve sağlıklı olduğunu bilmek huzurlu bana hissettiriyor.
Ailemizin yeni üyesi biricik yeğenim, dünyamıza hoşgeldin..
Allah'ım hayatından sağlık, mutluluk ve umudu ömründen eksik etmesin inşallah..
Annem "Yeğenler çok başka sevilir" derdi. Bu duygunun nasıl olduğunu merak ederdim. Anne yine haklı çıktı..
Yeğenler çok seviliyormuş..
Allah herkese bu duyguları yaşamayı nasip etsin...