The Last 5 Years (SOn 5 Yıl), Not: Seni Seviyorum ve Muhteşem Yaratıklar gibi filmlerde yarattığı romantizm ile kendisini kanıtlamış olan Richard LaGravenese bu defa yönetmenliğin yanında filmin senaristliğini de üstleniyor. Filmin müziklerini yapan besteci Jason Robert Brown, hikayesinin ana temasına kendi hayatından esintisini katmış olsa gerek ki deneyimsizlikleri senaryo da fazlasıyla belli oluyor.
Dilmin hikayesi iki karakter üzerinden ilerliyor. Jamie Wallerstein, umut eden, yetenekli ve kariyerinde yükselişe geçmiş olan bir roman yazarıdır. Cahy Hyatt ise, oyunculuk kariyerinde sorunlar yaşayan, hırslı genç bir aktristtir. Birliktelik yaşayan bu ikilinin hayatları, Jamei'nin son romanıyla edebiyat dünyasında başarıyı yakalaması ve Catthy'nin müzikal oyunlarda ayakta kalmaya çalışareak hayatına devam etmesiyle değişir. Filmi izlerken istemeden alışıla gelmiş bir aşk hikayesinin içinde buluyoruz kendimizi. Bir yazar olarak hedeflemiş olduğu en uç noktaya gelen Jamie, şöhretin vermiş olduğu sarhoşluğun içinde dolanırkni hedefi Broadway'de sahneye çıkmak olan Cathy'nin şansı ise sevgilisi kadar yaver gitmiyor maalesef. Jamie'yi kıskanmasıyla başlayan alışılagelmiş ilişki problemlerinin üstüne şöhretin farklı basamaklarında verdikleri mücadele de eklenince ikilinin arasında büyük sorunlar ortaya çıkmaya başlar.
The Last 5 Years her ne kadar müzikal film kategorisinde yerini almış olsa da, fazlasıyla sıradanlaşmış senaryosu ile sınıfta kalmayı hak eden bir yapım. Aslında filmin en büyük kozu olan müziklerin ön planda olması gerekirken ne yazık ki orada bile çuvallayarak beklenilenin oldukça altında kalıyr. Basit yazılmış diyalogların filmin melodik parçalarıyla bütünlük sağlamamasından dolayı müzikal olarak adlandırılan film neredeyse bir şiir dinletisi haline bürünüyor. Hem konunun klişe oluşu, hem de müziklerinin umut vaad etmediğini düşünecek olursak gözlerimizi filmde ki oyunculuklara çevirmek zorunda kalıyoruz. Cathy Hyatt rolünde izlediğimiz Anna Kendrick, filmin kayda değer oyunculuğunu yerine getiren tek kişi diyebilirim. Böylesine basit bir senaryo karşısında bile yetenekleri sayesinde elinden gelenin fazlasını yaptığını görmek güç değil. Fakat kendisini bir müzik fenomeni olmasına rağmen müzikal temalı filmlere fazla bulaşmaması kariyeri açısından daha iyi olur düşüncesindeyim. Ayrıca Kendrick'in filmde ki partneri Jordon'la aralarında ki uyumsuzluk ve onun kendine has mimik bazlı sıkıntıları film boyunca oldukça göze batıyor.
Bu kadar olumsuzluğun yanında filmin görselliğine, sahne geçişleri ve montaj tekniklerine söz söylemek yanlış olur. İşlenen senaryonun bayatlığı yüzünden bunun gibi olumlu yapılanmalar yine de filmi başarısını kurtarmaya yetmediği gibi izleyiciye de pek umut vaad etmiyor. Sonuç olarak izleseniz bir şey kazanmayacağınız, izlemezseniz bir şey kaybetmeyeceğiniz bir film The Last 5 Yers, sıradan bir müzikal olarak sinema dünyasında ki yerini almış bulunuyor.