Vizyon tarihi açıklandığından beri aylardır beklediğim film "Thor: Karanlık Dünya" gelir gelmez izlediğim için mutlu ve huzurlu olduğumu belitirmek istiyorum.
Konusundan kısaca bahsetmek gerekirse; İlk filmde babası tarafından güçleri elinden alınarak dünyaya sürgün edilen Thor, kendisini yenilmez yapana çekicini yeniden kullanmaya ve kendi hükümdarlığı olan Asgard'a geri dönmeye hak kazanmıştı. Ölümsüz Thor, Buz Devrleriyle iş birliği yapan ve hükümdarlığılı ele geçirmeye çalışan kardeşi Loki'den sonra şimdi de antik Dark Elves güçleriyle çarpışacak. Kudretli Malekith tarafından yönetilen bu güçler evreni tekrar karanlığa gömmeye çalışacak. Dünyayı ve 9 Diyarları, Odin ve Asgard'ın bile karşı koyamadığı bir düşmandan kurtarmaya çalışan Thor bu yolculukta, dünyalı Jane Foster ile yeniden bir araya gelecek ama dünyalı dostları kurtarması için hayatında ki bazı şeyleri de feda etmesi gerekecek.
Neredeyse her devam filmi gibi, daha büyük, fah gösterişli, daha eğlenceli olma amacıyla yola çıkan Thor:Karanlık Dünya, ilk filmin bütün bu konularda kaçak oynamasının avantajlarını kendini yormadan kullanıyor. Game Of Thrones. Mad Men, Sopranos gibi izleyici rekoru kırmış dizilerinde yönetmeni Alan Taylor ise çektiği filmin farkındalığı ile işin içine bambaşka öğeler katmaktan geri kalmamış.
Filmin yaratıcılarının Thor ve çekici hakkında bizi şakınlığ uğratıcı yeni şeyler söylemek gibi bir derdi yok. Bunun yerine, tercihlerin eşit düzeyde harmanlanmasıyla nasıl başarıya ulaşacağı konusunda ders niteliğinde bir film. Daha karanlık evren oluşturmayı seçen yönetmen, Asgard'ın o renkliliğinden taviz vermiyor. Asgard ve Svartalfheim'i mekan bellemek konusunda tarafsız davranıyor. Londra'nın da işin içine katmasıyla beraber üç ana mekanlı bir hikaye oluşmuş oluyor. Bence filmin asıl başarısı ise; türler arasında kurduğu dengede gizli. Aksiyon ve fantastik film gerekliliklerini sonuna kadar kullanılan filmin melodram ve komedi arasında gidip geldiği anlara da rastlamak mümkün. Umutsuz anlara kapılmamızın yanı sıra sesli gülmelere olanak tanıyan ciddi bir mizah duygusunu filme yayılmış durumda. Thor ve Loki arasındaki bolca göndermeli sohbetleri, ilk filmin pek öne çıkmayan karakteri Darcy (Kat Dennings)'nin vur kaçlarını izlemek keyifliydi.
Mrvel filminde olduğu gibi film bittiğinde koltuklarından kalkmamanızı, harika illüstrasyonlar eşliğindeki kapanış jeneriğinin bitişini beklemenizi ve iki sürpriz sahneyi kaçırmamınızı tasviye ederim. İyi seyirler :)
